سمسور

ددې نړۍ له انسانانو نه دې خداى وســــــــــــاتـــــه

له سړيخورو بلاګانو نه دې خداى وســـــــــاتــــــــه

دا جوړې کړې اټم بمې کــــــــاروي يــــــــــــــوه ورځ

درګ له لويو تجارانو نه دې خـــــــــداى وســــــاته

په سرو مرميو په پمونو نړۍ ســـــــــــره لمپه کړي

غواړي چې ډکه له ګلونو نـــــــــړۍ سـره لمپه کړي

دلته انسان غواړي چې کور دبل انسان وران کړي

او د انســـــــــان د اميـــــــدونو نړۍ سره لمبه کړي

مينه ټولېږي او پــــــــه دې نړۍ کې جنګ خوېږي

دلته وژنې کېږي اوس د وينــــــــې رنګ خورېږي

دوى پرمختګ کړى د وسپنې نـــه کلک دي مګر

په دغې وسپنې د تورې کرکې زنـــــګ خـــورېږي

اوس دسپېڅلي سپاوون ژوند ته خطر پېــــښ دى

په سپېره دښته کې دشپون ژوند ته خطر پېښ دى

څو ک يې له ځمکې ولي څوک يې له اسمانه ولي

دلته دهر يوه پښتون ژوند تـــــــــه خطــر پېښ دى

دلتـــــــــه انـــــــسان پاڅي انسان پوري بمونه تړي

ژوند ته په سپــــــــکه ګوري ځان پوري بمونه تړي

ځان ته ګلونه غـــــــــواړي ځــــــان ته امنيت غواړي

زمونږ په ګران افغانستان پـــــــــوري پمــــــونه تړي

ښاغلي نصرت الله الهام شعرونه - نور