غزل

2020-09-21

بـــــيګا مې بيا درپسې ټوله شـــپه شــمارلې ګوتــې 
ســـتا انــتظار و په غـــزل مې وړې راوړلــې ګوتــې

خورې ورې ستا په څـــير تــلې راته رياده يي کړې 
پــــــرون مې ټوله ورځ اوبو ډند کې وهلې ګوتـــې

ته خــــــــو يي وګـــــوره لا وايي انـــــتظار څه وي 
درپسې نيم سات کې مې څومره دي چيچلې ګوتې

ستا په سر داسې کانه هم راباندې شوې ده چې 
حلک راپسې وو او له مانه يي پريکولې ګوتې

عشق رښتيا ړوند وي مونږ دواړو هيڅوک نه ليدله 
مــــونږه ولاړ وو راتـــــه حــــلکو رانيولې ګــوتــــې

هعه ژړل زمــــا هـــم ويښته په سر کې نيع ودريدل 
ودانه تــــا چــــــې د ايـــــتـــيم په سر راښکلې ګوتې