چي دوئ به څنګه زغمل ، د یو او بل مخونه؟
نۀ آئینې ماتېدې، نۀ شرمېدل مخونه
ستا پښوکي پروت بختور ،او موږ یو زمکه،اسمان
ناست یو ستا لارکې( مُښو )، دتا په پل مخونه
ما مخامخ وګوره، هلته له ډېرو ورک یم
زه همدا یو مخ لرم،غزل مي سل مخونه
ستا د رټلو باران،چي مسلسل ؤ پر موږ
د خام دېوال پشان مو، ورژېدل مخونه
دوئ به د جبرخندا، کړه څوڅوځله مګر
زما نظر یې کوڼ کړو، چي ژړېدل مخونه
ایثاره! خلک یو بل، په حافظه کې ساتي ؟
قسم دی هېر دي له موږ زموږه خپل مخونه
مُښو،..مږل،موښل