کيسه

2020-09-21

  اسمان تک شين لکه د گوتې غمى،
 کټ مټ زموږه د نيمزالې گاونډۍ
 پړونى تېر اختر کې،
 خو بس يوه لکه په شپه کې
 خور ځنگل ته ورته
 توره ورېځه،
 زموږ د کلي په دا سر ولاړه يو سات وشو،
 نه څپک بره ځي نه کوزه خوځي،
 سره له دې چې اوس هواوې ماتې،
 خو چې لمر لږ پنا د ژمي احساس بېرته ژوندى،
 د کلي مخې ته په نوې ټوکېدلې
 د رشکې پټي کې،
 بلاربه سپينکۍ دنگه رسا اسپه
 دوه تورې او دوه ژېړې غواوې،
 څنگه په وار سره اسمان ته گوري،
 ټيک لکه زه ښايي په ورېځو غوسه،
 دا زه کيسه نه ليکم،
 نه تخيل دى زما،
 دا زه همدغه شېبه ليکم چې همدغسې ده.