سمسور

غوږ شى ورته واوري دغه ده د پرديسو کيسه
شوه د خاورو لاندې پخوانۍ د معشوقو کيسه
 
خلک بدل ، کور بدل ، مينه  هم بدله شوه
زخم ناسور شو ، شوه اوږده دا دغمو کيسه
 
چا به په خلوت کې خپل معبود سره خبرې کړي
نه هغه زاهد شته ، نه تقوي نه د سجدو کيسه
 
څوک مست په سرو مييو چا د زهرو کنډولي څښلي
دواړه دې بې خوده هيروي خپلو دردو کيسه
 
کله د جونګړې او مات کټ راته ارمان راشي
بس ده ! ( کوچۍ ) هيره کړه د خپلو ارمانو کيسه 

د اغلۍ نفيسه کوچۍ شعرونه - نور