څو په باغ كې لا يو گل د نو بهـــــــــــار شته
د بلبلو ، د توتيانو پرې چغـــــــــــــــــار شته
نن دې غم له مانه ځان ســــاتي كه ښه كا
چې په سيل د بهار راسره يـــــــــــــــــار شته
چې له يــــــاره سره مست ، د گلو گشت كړم
محتـــــــــــــــــــسب كه رانـــږدې شي پيزار شته
شېخ ملا دې زما غم په بهــــــار نه خوري
چې رباب او سرندې غوندې غمــــخوار شته
نه به زه د ميو جام كښېـــــــــــــــږدم له لاسه
نه زما له پارسايي سره څه كـــــــــــــار شته
ما وخپلې پارسايـــــــــــۍ ته رخصت وركړ
په دا نورو پارسايـــانو مې اوس ډار شته
ساقي ! بيـــــــا زما د ښهــــــــــــر خبر واخله !
لا يو څو په كوڅو پاتې پرهېزگــــــــــــار شته
گل ومل ، سازوسرود ، ساقي سرې شونډې
لا به ډېـــــــــر عالم رسوا كا چې دا چار شته
چې په هره پياله عقل له ما زدويــــــــــــــــي
د ساقي منت راباندې په بار بـــــــــــار شته
د گلونو په مـــــــــــــوسم كې خوار هغه دى
چې يې نه پياله په لاس نه يې نگـار شته
نن هغه شاه جـــــــــــــهان د زمـــــــــــــــانې دى
چې دستــــــــه يــې د گلونو په دستار شته
چې نااهل په غفلت وربـــــــــــــاندې نه ځي
ځكه وصل د هرگل په څنـــــــگ كې خار شته
نن خوشـــــــحاله ! د زړه داد د عشرت وركړه
دا څو ورځې غنيمت دي ، څو گلــــــزار شته