غزل

2020-09-21

زه هم چېـــــــــــــــــــــــــرې فرزانه وم ، فرزانه يم لا تر اوسه
تل بېـــخوده دېـــوانه وم ، دېــــــــــــــــــوانه يم لا تر اوسـه

جدايي نشته وصــال دى ، ځنې بعد هم خيــــــــــال دى

له هغه چې همخانه وم ، همخــــــــــــــــانه يم لا تر اوسه

چې راغلى په جهان يم ، خبر شوى په خپل ځـــان يم

د رازونو خزانه وم ، خزانـــــــــــــــــــــــــــــه يم لا تر اوسه

په عالــــــــــــــم زما خبرې ، خلك كـــــــــا په نيږدې لرې

په وگړي افســــــانه وم ، افســـــــــــــــــانه يم لا تر اوسه

چې د مخ پلو يـې وا شو ، يو مشـــال و چې نما شو

هغه دم پرې پروانـــــه وم ، پروانــــــــــــه يم لا تر اوسه

ناوكي يې د مژگـــــان دي ، چې بلا زما د ځــــــــــان دي

ورته عمر نښـــــانه وم ، نښــــــــــــــــــــــانه يم لا تر اوسه

چې يې ځان سره اشنا كړم ، له هر چا يې شا په شا كړم

له عالمه بېگـــــانه وم ، بېگــــــــــــــــــــــانه يم لا تر اوسه

هغه بحر چې محيط دى ، په افراط او په تفريط دى