د د یو مزدور د بې وسۍ
2020-09-21
زما په مخ د وطن دوړې پرتی په دې ښایسته ښا ر کې بې وسه ښکارم
زه که هرڅو مخ ته څادر ونیسم چې ځا ن ته وه ګورم بې کسه ښکارم
پیغلوکې پا ڼې مې د رنګ تویې شوی
له دنګې غاړی مې لونګ تویې شوی
اوس د و ږمو نه ګوره سخت شر میږم په سرو لمبو لږه دمه کو مه
د ځوانۍ رنګ مې غر یبۍ بدرنګ کړ غره ته د ستړې ژوند قیصه کومه
چې څوک مې پو ښنې چې روزګار څنګه دی زه په سلګوکې ورته ښه کومه
اوس د زړه غوټې چا ته نه خلا صو م
لمبه لمبه ژوند بیلتا نه کې سا تم
زما د ښې ورځې یا را نو څه شو ې
ز ړا په ستونې او په زړه کې ساتم
اوس په دې کلې کې څوک شته او کنه په یو ولا ړ چنار ما نو م لیکلې
په یو ګودر را نه لینده پاتې وه
په یوه پوله یا قربا ن قربان وم په بله پوله مې ټپه پا تی وه
په دې کنډو کنډو دیوال ا و د انګو ر په څا نګه زما څا در ستا لوپټه پاتې وه
په دې کو څه کې یو زیا رت او یو ملنګ ملنګ و د سپورو څڼو یې قیصه پا تې وه
زما د شعر په خو ټید لې چینه د کو نړ سیتده ستا د مه پا تې وه
د سر کارې سرک په بله غا ړه د کار په تمه یو مزدور ولاړ دی
د اوزګارتیا نو م بدرنګ کړې ز لمی په کر ښه ما غوندې مجبور ولا ړدی
په شړیدلی ملا د پیټې لا ندی رنځو ر رنځورماشوم ترور ولاړ دی
زما په خړ و جا مو مه شر میږه کا بله تا را نه مخ څله وا ړو
زما دا رنګ چې کا بلی نه ښکاری د ا د پنجاب ګر مۍ په بله واړو
د زیارکښو ۰ کار ګرانو۰ مزدو رانو د جهاني ورځ په ویاړ
2016-مۍ 1