سمسور

دنباله صحبت گذشته

 

چه حلقاتی در عقب توطئه انتخابات

قرار دارند ؟

  کشور های خارجی درگیر جنگ ، حکومت کابل و حلقات سیاسی هریک در برگزاری انتخابات در شرایط نا امن منطق و منافع خود را دارند که در مجموع با منافع ملی در هم آهنگی قرار ندارد .

یک ــ  کشور های خارجی :

1  ــ    ناتو برای کترول بر افغانستان و ازان طریق تطبیق پلان های ستراتژیک و  ژیوپولتیک خود در منطقه دو وسیله  قهر آمیز ( جنگ )  و مسالمت آمیز ( انتخابات ) بدست دارد .

الف . جنگ و ناامنی بخصوص در ساحات جنوب و جنوب شرق به مثابه مرکز مقاومت ملی ، پوتانسیل انسانی و نهایتاٌ سیاسی مخالفین را ضعیف میسازد . آنها را از پروسه انتخابات بکنار میکشد. زمینه ایدیال را برای انتصاب شخص مورد نظر در رآس قدرت و حمایت وی توسط قوت های نظامی داخلی یا خارجی میسر میگرداند.

ب  . انتخابات متمم عملیات نظامی و بمباردمان ها در مناطق جنگ زده  پشتون نشین است . تعبیه یک حکومت دست نشانده و شریک جنایات جنگی با دادن روپوش مشروع و دیموکراتیک به آن از مجرای انتخابات قصد دیگر ناتو از تدویر انتخابات در شرایط ناامن است . 

  به عباره دیگر ناتو برای دوام جنگ با مخالفین مسلح باید انگیزه یی داشته باشد. این انگیزه دفاع از حکومت مشروع ( ! )  ناشی از انتخابات است ، که دیموکراسی       ( ! ) آنرا در خدمت ناتو قرار میدهد .  بنآ انتخابات در حضور قوت های خارجی و اجندای جنگی شان ضرورت ادامه جنگ است.

  کوتاه سخن ! ناتو از انتخابات بیشتر به مثابه افزار ادامه ستراتژی جنگی در افغانستان و پاکستان بهره برداری مینماید.

  انتخابات افزار دیموکراسی است. اما وقتی حاکمیت کشوری در اختیار قوت های خارجی بود ، به حربه دیکتاتوری در خدمت مهاجمین تبدیل میگردد. 

  در میان کشور های عضو ناتو ، امریکا ( سی ، آی ، ای ) سابقه طولانی مداخله در امور داخلی کشور های تحت فرمان و تعبیه گماشتگان با دست آویز انتخابات دارد :

« ونسانت گومز » ( ونزویلا ) ، « تورژاوبیکو » ( گواتیمالا ) ، سلاله « سموزا »   ( نیکاراگوا ) از ردیف دست نشانده های امریکا در کشور های داخل ساحه نفوذ است. 

  امریکا در 1898م دو مستعمره سابق اسپانیا یعنی فلپاین و پورتوریکو را اشغال کرد . تا 1946 م درین دوکشور باقی ماند. « فردینانت مارکوس » وابسته به امریکا از 1965 تا 1986 بکمک آنکشور در قدرت باقی ماند . امریکا هر بار در انتخابات ناسیونالیست ها را عقب میراند و در تلاش احراز کرسی از جانب کاندید های وابسته به خود میشد.

  این نگرانی که امریکا پس از خروج بخش عمده قوآ  با استفاده از حضور محدود نظامی خود در چوکات معاهده ستراتژیک ، در شرایطی که موسسات دولتی طی سالیان اول خروج قوای خارجی در افغانستان قوام نگرفته باشد و معامله گران همچنان ستیج سیاسی را در اشغال داشته باشند ، انتخابات را وسیله مداخله برای احراز قدرت توسط گماشتگان قرار بدهد بی جا نیست : امریکا و متحدین با پافشاری بر انتخابات در شرایط ناامن فعلی برای همین مقصد برای آینده سرمایه گذاری مینمایند.

2  ــ  طی یک دهه افغانستان به مثابه لابراتوار صدور دیموکراسی مورد استفاده قرار گرفته است. استفاده افزاری از انتخابات به قصد نمایش توانمندی در امر صدور دیموکراسی با حیثیت ناتو در جهان یک قطبی گره خورده است. از افغانان بیگناه باید قربانی گرفته شود تا اعتبار ناتو در دنیا صدمه نبیند ... و چین و روسیه در بحران سوریه عقب نشینی کند...

3  ــ  برگزاری انتخابات در عین حال زمینه دادن جواب قناعت بخش ( ! ) را به رایدهندگان و مالیه پردازان کنجکاو و ناقرار از اوضاع افغانستان در کشور های غربی میسر میگرداند.

  رایدهنده ازینکه انتخابات در چه شرایط نامساعدی برگزار میشود، نگرانی ندارد. برای وی مهم صدور موفقانه ( ! ) ارزش ها و تدویر انتخابات به عنوان فیل پایه دیموکراسی در یک کشور استبداد زده شرقی است . 

  حکومت های برحال در غرب برای تدارک زمینه انتقال دیموکراسی از « زمین و هوآ » طی یک دهه از مردم مالیه اخذ کرده اند. تدویر انتخابات پروسه تصفیه حساب مالی را با رایدهنده افاده میکند. جنگ افغانستان با الزامات انتخابات در کشور های غربی و در آینده نزدیک انتخابات امریکا گره خورده است .

4  ــ  حفظ یک حکومت ضعیف و انعطاف پذیر ناشی از زیاده روی های دیموکراسی  انگیزه دیگر سازماندهی انتخابات در شرایط غیر عادی فعلی است.

  ائتلاف نظامی بین المللی برای تطبیق پلان های خود در افغانستان و منطقه با یک حکومت ضعیف از نظر پوتانسیل نظامی و نیازمند از نظر اقتصادی که دفاع از منافع ملی شامل ارجحیت های آن نباشد ، خوبتر کنار آمده میتواند. چنین حکومتی میباید معروض به مقابله مخالفین مسلح باشد تا دوام حضور نظامی خارجی و استمرار جنگ قابل توجیه شود.

  ملتفت هستید که ائتلاف نظامی بین المللی ( ا ، ن ، ب ) چگونه با استفاده افزاری از مخالفین مسلح و نهایتآ گریز از مذاکره رسمی با آنها برای تداوم جنگ سوء استفاده مینماید.

6  ــ  فرستادن پیغام به آدرس مقاومت مسلح مبنی بر اینکه همه چیز طبق پروگرام به جلو میرود و جنگ جائی را نمیگیرد، انگیزه دیگر برگزاری انتخابات در اوضاع نابه سامان فعلی است.

دو  ــ  حکومت کابل : 

  حکومت کابل در بخش عمده خود ، ترکیبی است از گروه های جنگی ، شبکه های قاچاق ، مافیای مواد مخدر ، تاجران جهاد ، زیردار گریختگی های نظام کمونیست از جمله خادیست ها ، اجنت های استخبارات خارجی ، تکنوکرات های فرصت طلب ، غاصبین ملکیت های عامه از جمله زمین خواران و غیره . این گروه ها با آنکه به دیموکراسی باور ندارند ، با آنهم برای پیاده نمودن چشم بسته آنچه دیموکراسی ، حقوق بشر و انتخابات نامیده شده است ، غنیمت بزرگی  در اختیار مهاجمین به حساب میآیند. 

  حلقات متذکره بر شریان های اقتصاد و سیاست افغانستان بکمک ( ا ، ن ، ب ) کنترول دارند و انتخابات را که دران هرو مرو اعمال نفوذ مینمایند ، ضمانت استمرار حضور اقتصادی و سیاسی خود در کشور قیاس میکنند . 

  منفعت و نیاز متقابل گروه های شامل در حکومت کابل را با ( ا ، ن ، ب ) پیوند میدهد : ( ا ، ن ، ب ) باید در برابر سوابق جرمی این گروه ها از گذشت کار بگیرد . متقابلآ آنها حاضر اند امکانات فردی و گروهی ، اعم از سیاسی و عقیدوی را در خدمت  ( ا ، ن ، ب ) قرار بدهند. در جنگ ضد مقاومت قوت الظهر ( ا ، ن ، ب ) باشند . در انتخابات به قصد اعطای مشروعیت ( ! ) به نظام توپک سالار و حضور قوت های خارجی اعمال نفوذ نمایند. 

     

سه  ــ  حلقات سیاسی : 

  طی ده سال اخیر بسیاری اشخاص ، گروه ها ، تنظیم ها و احزابی که متهم به اشتراک در جنگ های سی ساله افغانستان و نقص حقوق بشر اند ، تحت حمایت قوت های خارجی در نظام محصول کانفرانس بن جا به جا شدند و مصئونیت دریافت کردند.

  لابراتوار سیاسی افغانستان که یقینآ بخشی از اداره آن در دست استخبارات خارجی است ، طی ده سال اخیر با ظرفیت نهائی تولیدی خود بکار افتاده است. تولیدات لابراتوار در بازار سیاست ، با تولیدات مشابه در کشور های رو به رشد قابل مقایسه نیست : زیرا این تولیدات از قالب های « ستندرد » امریکا و اروپا به بازار آشفته سیاست عرضه شده اند ... جامعه مدنی ، شخصیت های تصنعی سیاسی ، مطبوعات و مدیا از برکت حضور قوت های خارجی ،  بند های اسارت بار جغرافیای سیاسی افغانستان را گسسته اند ... 

  عناصر متضاد و در مواردی دشمن را که معلوم نیست پس از خروج قوت های خارجی با چه سرنوشتی روبرو میشوند ، چند انگیزه در  توافق اقتضائی با همدیگر از یک طرف و با کشور های خارجی از جانب دیگر  قرار داده است :

  ــ  استفاده از حمایت بیدریغ نیرو های خارجی در حضور فعال در عرصه سیاسی.

  ــ  دفع خطر ایجاد یک سیستم بازخواست با کسب مصئونیت ناشی از حضور قوت های خارجی .

  ــ  دشمنی با مقاومت مسلح .

  ــ  بهره برداری از دیموکراسی و انتخابات ادعا شده برای تضمین دوام زندگی سیاسی .

نتیجه

  ــ  مخالفت با صدور دیموکراسی ، دشمنی با دیموکراسی و انتخابات نیست. شرط حیاتی انتخابات بی غل و غش تآمین امنیت است. تآمین امنیت بدون دسترسی به توافق با مقاومت مسلح و پذیرفتن مطالبات مشروع شان ناممکن است. با تآکید میتوان گفت که مقاومت مسلح موضع خود را با واقعیت های موجود سیاسی و فرهنگی افغانستان در تطابق قرار داده و بسیاری بهانه جوئی ها و دست آویز های دشمنان داخلی و خارجی را برای ادامه جنگ دفع کرده است .

  ــ  در شرایط جنگ ، ناامنی و سلطه توپک هیچ ضمانتی  برای تدویر انتخابات  آزاد ، مستقیم عمومی وسری وجود ندارد . 

  ــ  پافشاری در انتخابات در شرایط ناسالم فعلی تربیت سیاسی بدی برای مردم افغانستان و سائرکشور های رو به رشد به جا میگذارد . 

  ــ  در فقدان حاکمیت ملی ، برگزاری انتخابات لگد محکمی است به نظام حقوق بین المللی و نهایتآ داعیه صلح در جهان .

  ــ  این احتمال وجود دارد که در صورت فقدان یک پروسه انتقال از جنگ به صلح ، و تنظیم یک پروگرام تدویر انتخابات در فضای صلح ،  بسیاری ارزش های صادراتی که از طریق جنگ تحمیل شده و با عملیات نظامی قوت های خارجی حفاظت گردیده است ، با خروج نیرو های مهاجم خاک و دود شود . 

  ــ  مذاکره صادقانه با مخالفین مسلح برای جلب توافق شان در پذیرفتن یک پلان صلح که در محور آن تشکیل یک حکومت موقتی و تدویر انتخابات شفاف آینده  قرار داشته باشد ، راه واقعبینانه و عادلانه برای پایان جنگ در افغانستان است . آنهم در شرایطی که برای مدتی احتمال دوام جنگ ضد تروریزم در بیرون افغانستان را توسط یک حاکمیت متکی بخود ، نمیتوان منتفی دانست.

  تا وقتی که این آرزو تحقق پیدا میکند ، باید انتخابات به عنوان افزار ستراتژی جنگی ناتو  و مهم تر از همه یک توطئه ضد امنیت و سلامت افغانستان  تحریم شود .

« پایان »