سمسور

چـــــې پــنــځــه وخـته لمونځ کړي په جمع اداء

بېــــلمـــازې ده بلا خدای دی مــکړه بېلـمازې         له بې لمازه هردم بد بوي خېژي د پیاز

لـــــــه مــــرګـــــي ویـــــــره وکه چې راشي په تا

کند کچکول که ترڅنک ته دې ځان که ملنک          هردم ساته ناموس له غمازه په څنګ

درحـــــمـــت یـــــو ذره پـــه تـــا وشــــــي صـــــدا

کـــــه دیـــــــدار درب غـــواړې تهــکه شب خېزه         دواړه سترګې له بدو هردم کړه پرهېز

کـــــه دیــــــدار درب غـــــــــواړې ته ځان که مدا

څه مخلوق په دنیا نه لري ګور وکفن      څوک یې نه وی اګاه شي بې غسله دفن

ژوند وړی نوم پې دوی کېدی کوه ندام

محمد نوره هردم ثنا وایه د رب            هم غفورورحیم دی یو نوم یې غضب