راشه وه جانانه بې جــــــانـــــــانــــــــــــه يـــــــــم
درد تــــــه مـــــــې درمــــــــــل شه بې درمانه يم
لانــــــــدې مې د زړه په ځــــــمکه اور بل دی
پـــاس هـــــــم بـــــــــــد نصيـــــبه له اسمانه يم
دل مې شو زړګـــــی پښــــــــو د خـــوبـــانو کې
ډيـــــــر زيـــــــات په ور کړې زړه پښيمـــــانه يم
راشــــه د رحمــــــت ديــــــدن بــــــــــــاران راوړه
ورور د للمي ګل يــــــم بــــــې بـــارانـــــــه يــــــم
خدای خبر که تار به يې را پــــــــاتـــــــــي شــــي
داسې غم نيولی له ګــــــريــــــــوانـــــــــه يـــــــــم
زړه ته مې پرتې د خفـــګان غــــــــوټـــــــــــې دي
بې ولچک بندي د خپل يــــــــار ګـــــرانــــــه يـم
هر وخت را پسې وې د بيـــلتون زمـــــــــــــــری
زه ټپې هـــــــــوســـــــۍ بـــــــې بــيابـــانــــــه يــم
کلـــــــه چـــــــې تـرې ګل غواړمه درد راکــــړي
ځــــــار لـــــــه داســــــــې ښــکلي مهربـــــانه يم
مينې دې کړم وريت شومه تک تور ( لونګ )
شـــوم لـــــکه چنـــــــار لمبــــه لـــــه ځـــــانـــه يم
٢٠٠٦ /٩/ ١٠
زيوريخ پلاوريون