ســاده کیـسه وي، پـرې یو دم د سـړي زړه ماتـیـږي
ځـیـنو خـبـرو بانـــدې، سـم د ســړي زړه مـاتـیــږي
ځیـنـې فـکـرونـه ځـیـنـې خـلـک شي یـادونـه پاتـې
ځـینو پـه ژونــد بانـدې، قسـم دسـړي زړه ماتیـږي
مونـږه بـاور وکـه په هــیڅ کې د چا کـم نه یـو خـو
کاشـکې سمبـال وای په قـلم د ســړي زړه ماتـیـږي
خلـک ګـرم نه دي چې لمـنځـونه پـه حجـرو کې کـوي
جـومـات کـې ویـره ده، له بـم د ســړي زړه ماتـیـږي
د مـوره یـو ځـوي دی ظـالمـه ته یې جنګ ته لېـږې
رهبـره! جـوړ شـه درتـه غـم د سـړي زړه ماتـیـږي
وړه راپـیـغـلـه شـوې خـو دا عـادت دې نه هیـریږي
په کـړس خـنـدا په قـصد قدم د سـړي زړه ماتـیـږي
سکڼۍ ماښـام، تنـها ژونــدون جـانـه او سـتا یادونه
پــردی وطـن دی پـردی چــم د سـړي زړه مـاتـیـږي
غــرور دې سـاتـه خـو دا ضـد درسـره خوند نه کوي
چـې نـه سـتا ومـه اونـه ستا یـم دسـړي زړه ماتیږي
د لارې سر دی ځواني مرګ شې لـیونتـوب مـه کــوه
حـیرانـه! پـرې مې ږده چې ځم د سړي زړه ماتـیـږي