غزل

2020-09-21

مات شي او رغیږي په خپل سر لکه وخـــــــتونــــــــه دي
دا څه بلا ښکلي دي، دا څه نـــــــازکـــــــــه زړونــــــــه دي


پېغله شولې پېغله؛ اننګي دې سره ګــــــــلونـــــــه شــول
سترګې دې او شونډې دې سپرغۍ شیندې اورونـه دي


بیا مې بېګاه شپه ستا د ښایست بازار لــــوټ کـړی دی
زه یې لېونی کړم د ځوانۍ یاغي خـــــــــــوبــــــــونــــه دي


سخت به دې وي زړه خو مینه کاڼي هم تراشــــلی شـــــي
وګوره د غره پر کاڼو څومره انـــــځــــــــــــورونـــــــــــه دي


راغلې په سندرو غرنۍ ویالۍ تـــــــــرکــــــــــــلي بـــــــیا

ښکاري پسرلی شو پر ځنګلونو بــــــــــارانــــــونــــــه دي


وپییه سیپۍ په مرغلین تــــــــارکـــــــــــــــې شمسزیه نن
ژوند یـــــوسمندر، غـــــم او ښــــادي په کې موجونه دي