غزل

2020-09-21

ډال د غلیم مات شه چې دا توره یې بې وروره شــــــــــي
پرېږده چې زموږ په څېر بې زره او بـــــــــې زوره شـــــي


خوب وینم یو څوک پر دغه قبر ډیوې بــــــــلې کـــــــړي
توغ پرې د سر شال کړي ځي ملنګه شي سر توره شــي


څومره نښترونو او څېړیو کډه بــــــــــارکـــــــــړه تـــــرې
خود به زموږ غرونه بې ابشاره شي بــــــې شـــــوره شي


ستا دا ښکلې سترګې چې خوار خــــوار کله کاته کوي
سم لکه افغان چې کور یې لوټ شـــي او بې کوره شي


نور په کې ګلاب ګلاب ځــــــوانـــــۍ شمسزیه نه رېبو
یـــــوځـــــلي کــــــــه دغــــــه پښتنه سیمه سمسوره شي

۲۴/۱/۱۳۸۰ لغمان