ساه مې شوه تنګه،مرګ مې ځکه په نظر راغی
ستا د کوژدې په ما ناڅاپه، چې خبر راغی
ستا د بیلتون له زوره نه یمه،د خدای په خاطر
راځه چې درد مې د وجود زیاتي په سر راغی
کله یې سترګې ښکلوي، کله یې مخ، او زنه،
ته وا له ډېرې مودې، وروسته مسافر راغی
جنون به،څنګه وي،څه کیف لري،او څه ته وایې؟؟؟
ستا له تلو وروسته یې په ما لږ، لږ، اثر راغی
بغیر له تا به هم تېرېږی ژوند خو ژوند به نه وي
ستا د تودې غېږې، ارمان په ما دلبر راغی
یقین مې نه کېدو فطرته!چې زما به نه شي
زما به نه شي،اوس مې ښه پوره باور راغی