بنده کوټه ده، تنهایي ده او په شړک باران دی
موسم د ژمي دی،یخني ده او په شړک باران دی
هغه زما نه بغیر، زه هم ،له هغې نه بغیر
تیرو ژوند دا زنده ګي ده او په شړک باران دی
ته وا زما او ستا د زړه خبرې اورمه، چې
له کيفه ډکه موسيقي ده او په شړک باران دی
ستاجدایي د زهرو ګوټ و،خو مړ نه شوم ولې؟
ولې؟بیاهم ستاجدایې ده او په شړک باران دی
ماښام دى ته راسره نه يې او ارمان کومه
فطرته! څومره خاموشي ده او په شړک باران دی