په ځمکه پرېوتلو شل شولو ارمان مې د زړه
خدایه ته خیر کړي رانه وانخلې ایمان مې د زړه
د مجازې میني مذهب باندې اعتبار نه لرم
ځکه په تا لېونۍ نه کېږی ګومان مې د زړه
زما نصیب نه وو که خدایه ستا پرئ خوښه نه وه
بل ته نصیب کې شو زما نه شو جانان مې د زړه
ژوند راله نه راکوي خوند کلي کې اوس ملګرو
کلي کې نشته اوس هغه انډیوالان مې د زړه
چې شپه او ورځې ای فطرته! راته تا یادوي
ستا له غمونو نه خالې مه شه مکان مې د زړه