سمسور

سمندر طوپاني شوی، زما بيړی پکښې روانه
 په وحشي څپو ورخيژم ، پريشانه سرګردانه
 په ګرداب کې يم ښکيل شوی، د ساحل لاره مجهوله
 په بی پايه سمندر کې، لاره ورکه ده له ما نه
 بادبانونه دي مات شوي ، بيړی ړنګه بنګه کيږي
 د موجونو په مستۍ کې ، فنا کيږي له جهانه
 پرې پوهيږم نه رسيږم، تر منزله تر هدفه
 زما بيړی پکښې ډوبيږي،چې روان يم بی پلانه
 ارمانونه پوره نشول ، هوسونه لا نيمګړي
 په مراد به نه رسيږې ، زما هوسه زما ارمانه
 زه يی وينم پرې پوهيږم ، چې د ژوند شيبې وروستۍ شوې
 زما د ژوند څلۍ ورانيږي ، نا ببره نا ګهانه
 د مرګي توره څيره مې ، په نظر کې څرګنديږي
 راته ښکاري چې هجران دی، جلاکيږم له جانانه
 نه پوهيږمه جبران دی ، دا د کومو ګناهونو ؟
 زما د زړه سوي آهونه، نه رسيږي تر آسمانه
 څومره درد څومره عذاب دی، زلکدن په تنهايۍ کې
 په يوازې چې ساه خيژي، په اځل کې (ميرويس) خانه

ښاغلي میرویس میرخیل شعرونه - نور