لوئې چې سینې لکه د غرونو ګرځوي
هغه خلق لارې په سرونو ګرځوي
وایه کنه ستا نصیب کوي تا سره څه ؟
ما خو چونګ دانو ته په ملکونو ګرځوي
بیا مې محبت تختوي زړه، ذهن او روح
بیا موسیقار ګوتې په سرونو ګرځوي
زه خو د ښائیست د لیونتوب هښیارئ یوړم
ما به څوک په کومو زیارتونو ګرځوي ؟
ځه ممتازه ؛ یو ته نه ئې مه ګرځه غره
دا تصویر بلا خلق په زړونو ګرځوي