که چرې راغلې نو سپرلى به ځان سره راوړې ته
دهـيلو سيمې تـه به بـيا د ژونـــد نغمـه راوړې ته
ستا د دعا زانګو د وخت غيږې ته پريښى نه يم
مورې! که شپه راشي نو زر ورته ډيوه راوړې ته
دشپې سپوږمۍ ته د خپل زړه پرهر ټکور کړمه زه
سهـار يې بيــا بـاده لـه زلـفو نه وږمـه راوړې تـــه
دپيغـــــلو هــيلو پـــه نغمو باندې ودان به شي بيــــا
دزړه ګــــودر تــــه کـــه اشـــنا د عشق ټپه راړې ته
دا خامـــوش خلـــک به د ښار کوڅو کې وګورې بـــيا
طايره! دوی تـه کـه د سترګو آيېنه راوړې ته