شپه وه تیاره خوره وه لاره درته نه ښګاریده
زلفې دې ول وې او هنداره درته نه ښکاریده
هم دغه ژوند و چې هغې ترینه جنت جوړاو
هم دا ځواني وه چې بیکاره درته نه ښکاریده
دا ستا سندرې شاعري او دهغې خاموشي
ته یې لیدلې هغه خواره درته نه ښکاریده
زلفو اخستی وې رخسار ته دې کتلی نه شول
سپوږمۍ ولاړه وه له ډاره درته نه ښګاریده
د قام په سترګو دې تصویر کړې خپلې اوښکې مګر
زما د پبغلې وینې داره درته نه ښکاریده
خپله دې خور زړګی راټول و په هغې سعوده
دا چې هغه هم بی قراره درته نه ښکاریده