غزل

2024-03-07

دوه ورځې ژوند به دې راکړی بې پوښتنې و

ما به هم څوک پکې نیولی له لمنې و

 

چې بې سببه مرور یې خدای دې مل شه نو

که نه بل هر کار دې جانانه د بښنې و

 

نه زما زړه اوس هغه درد لري چې مخکې و

نه هغه خال شته دی چې تا ایښی په زنې و

 

هغه وطن چې هواګانې یې سندرې وې

له جنګ نه وروسته لوټې لوټې، غنې غنې و

 

درځاره! بیا دې مخ ته هم راته و نه کتل

دومره عذاب زما د کومې تېروتنې و؟