سمسور

راشه چې بيا د عشق کتاب نه څو کيسې وکـــــــــــــړو
کښېنه جانانه څو خبرې پښــــــــــــــــتنې وکــــــــــــــــړو

څوک چې زمونږه پاکې مينې ته په سپکه ګــــــــــوري
تڼۍ به وشلوو هغوي ته به ښـــــــــــــېرې وکــــــــــــــــړو

دا چې زمونږ خواږه خوبونه په غړمبا تښـــــــــــــــتوي
وربه شو ، دې مغرور آسمان ته به ګيلې وکــــــــــــــــړو

راځه چې لاړ شو بيا د هېرې ميکدې په لــــــــــــــورې
ساقي به ووينو، سلام به د پــــــــــيالــــــــــې وکــــــــړو

باد يې د څڼو بوي راوړي له کـــــــوهـــــــي قافه ځينې
ځه پسې ورشو ددې ښـــــــــکلو نـــــــــندارې وکـــــــړو

دلته هر چا خپل ځانته خپله مهرابونه جوړ کـــــــــــړل
مونږ به هم لاړ شو خپل مهراب کې به سجدې وکـــړو

دوي چې په وينو باندې رنګ لاس کې تسپــې اړوي
ددوي په ښار به توپانونه زلــــــــــــزلې وکـــــــــــــــــــړو

ولې د خپلو اوبو جام ترڅنګه تــــــــــــــږي نـاست يو؟
لږ به تپوس له دې بې رحمې زمــــــــــانـــــــــې وکـــــړو

" هېواده" ! وايه بيا د چا پر کلي شپـــــــــــــــــه اړوو؟
چې بيا خوږې خوږې خبرې څو شېـــــــــــــبې وکــــــــړ

ښاغلي هیواد شیرزاد شعرونه - نور