غزل

2021-02-21

زړه ته مې ته راشې ، او خیال ته ستا جفا راشي 

اوس چې څوک نوم د محبت واخلي ، خندا راشي

 

خاورې ! که ستا له تن جلا شو د ادم وجود

مه خفه کېږه ، دی به ستا غېږې ته بیا راشي

 

مهاجر تللي له وطنه ، مرور یاران

زه دا باور لرم یوه ورځ به پخلا  راشي

 

چې دې په ژوند نه شي خېرخوا ، یا د کوم رنځ دوا

نو بیا پرې څه ؟ که جنازې ته دې دنیا راشي

 

چې څو دې توان وي جوړوه هنره ! مات زړونه

جنت ګټل دي ، چې د چا په خوله دعا راشي