غزل

2021-02-21

داغ دې په زړه راکړ ، او سر دې په ژړا پرېښودم

چې زمانه مې طرفداره شوه نو تا پرېښودم

 

د پښتنو وطن یم ، هر اندام مې اور اخیستی

لکه جنت به رازرغون شم ، خو که چا پرېښودم

 

یه خود غرضې دنیا ! لوټ دې کړم په هره لاره

زه د پناه غېږې ته تلمه خو بقا پرېښودم

 

چې و د ځمکې تورې خاورې ما ګڼلو اسمان

څنګه چې خدای تنها دی ، داسې یې تنها پرېښودم