غزل

2020-09-21

دغه یم مخ ته دې ولاړ یم ستـــــا پـــــام نـــشته نــــــشته
که دې په سترګو کې د میــــــنې ســــلام نــــشته نشته

نن خاموشي ده، ته مبــــــهوت یې زه حیران دریان یم
ستا د وړو وړو خبــــــــــرو دوام نـــشتـــــه نــــــشتــــــه

چې را په یاد شې نو زړګـــي تــــه دا تــــسل ورکــــوم
دلته د دغه رنګ احســــاس احتــــــرام نـــــشته نشته

چې تر لمانځه وروسته به زه ستا په دیدن پسې تلم
هغه شېبې د مازدیګر او ماښام نــشـــته نـــشــــــته

دغه کوڅه وه پورې بام و، تې پــــر ســــــــــــر ولاړه
د تور جهاز له ړوند ګوزاره اوس بام نشته نــــشته

کماله هغسې یې نشت کړې د جــــنـــګونــو کفار
لکه په زړونو چې زمونږه آرام نــــشتــه نــــشــــته


جون ۲۲- ۲۰