2020-09-21
زه د خاموشۍ په انتها کې را پـــــــیدا شـــــــــومـــــه
وای پر ما دې څه وکړل جـــانـــانــــــه په غوغا شومه
روغ ومه رنځور دې کړم د مینې لېونــــی رنــــــځور
داسې چې مثال د هر زمان په دا دنـــــــــیا شـــــــومه
راغلمه بېخوده او بې ســـــــده ستــــــا تـــــر دره جان
درومم په مستۍ کې چې واری دې لــه خندا شومه
ستا د پام نظر ته دویم وارې حــــــاجـــت پېښ نشو
ځار دې په لومړي ځل په وړه غونــــــدې ادا شومه
ورک شوم لکه ښاخ د وچې ونې خو پیدا شوم بیا
زه په دغه ډول د جــــانـــــان د لاس امـــــسا شومه
مینه کې د مینې تـــــــر کمــــــالــــه رسېـدلی شم
ځکه ایله نن خو له غزل ســــــــره اشنــــــا شـــومه
جون ۱۹ ، ۲۰۰۶