2020-09-21
لكه په سر با ندې چې ولونه د پټكي تا وېږي
دا سې مې زړه څخه غمونه د لالي تا وېږي
د پښتنو پېغلو په شا ن چې په زيا رت طوا ف كړي
څو تا ندې هيلې مې په شپه كې په زړګي تا ويږي
چې تورې زلفې دې په سرو اننګو تا ورا تاو شي
وا يم ښا مار دى چې په بېړه تر غمي تا وېږي
څو پېغلې هيلې مې د خيا ل په كعبه دا سې څرخي
لكه له ټپ څخه چې څړيكې د ټپي تا وېږي
شي به د او ښكو له بارا ن سره برېښنا ژوندون مې
د وربل ورېځ چې په اسما ن دې دتندي تا وېږي
دا سې مې رنګ بد لوي ژوند په دې ړندو خلكو كښې
لكه له تير څخه د خونې چې لوګي تا وېږي
چې شنې كوترې به ترې هر وخت په اتڼ تا وېدې
نن له هغه كلي چا پېره تو غندي تا وېږي
د هغې پېغلې چې نسيم يې پر مخ داغ جوړاوو
اوس د پر ديو كوڅو ګرد يې په پېكي تا وېږي
سقيم ارما ن مې جنكو هيلو كښې دا سې ښكا ري
لكه په ډله كې د حورو جنتي تا وېږي