سمسور

پر سوي مخ مې دي روانې سلسلې د اوښکو
راته خندېږه او کوه مې تماشې د اوښکو

چا مې پر شونډو د خندا د څپې ځل ونه ليد
عشقه! ګرم نه يمه راغلي مرحلې د اوښکو

د کوم احساس له خولې نه وځي د زګېرويو کتار
چې د شعر سترګو نه مې خوشې دي ويالې د اوښکو

دا به تصوير د چا د وير وي انځور کړى قلم
ځکه يې نوکې نه تويېږي ترانې د اوښکو

څومره د مکر تخيل ته کښته شوي نرم!
په نوم د ميو راته مخ کې ږدي پيالې د اوښکو

څنګه به ګاټي مټکور نه شي د سترګو زما
چې شپه او ورځ ترېنه تاوېږي سرې لمبې د اوښکو

شي به کږې د يار مغرورې سترګې عقله که نه؟
چې ورته يوسم ستړې شوې اندېښنې د اوښکو

ستا د لذت ناظر دې سېزي د عشق هيله زما
اخر به وړم د خندا کټ کې جنازې د اوښکو.
١٣٦٦/٢/٢

د ښاغلي لال پاچا ازمون شعرونه - نور