ځورومې دوطن غم اودردونه
ځکه اوښکې مې په مخ راځي رودونه
شا مې ورته کړه ترې راغلم بې پروا شوم
د ده مخ ته مې وروشیندل ګردونه
اوس که ویر کړمه بې ځایه څه فایده ده
ځګرخون یم زړه د سرو وینو ډنډونه
هر خبر چې اورم تل ورانه وراني وي
اوبه واوښتې له ورخه وړي بندونه
ملامته پدې کار زه د هر چا شوم
چې مې نکړل په اول کې دا فکرونه
د وطن ساتنه فرض ده ما ونکړه
لاس تر زنې اوس ولاړ یم زیړه ګونه
دهجرت شپې مې چې سود ګڼلې غم شوې
نه مې پت شته نه مې ست شته نه مې خونه
قهرمان د زمانې وم دوران سازوم
اوس دبل په ور کې خواست کوم عرضونه
د افغان په نوم په ټول جهان حقیر شوم
په هر ځای کې شوم پانډي وړمه پنډونه
ښه پوهېږم چې دا ولې داسې وشوه
اې (هاشمه) چې تا نه منل پندونه
پښتونخوا (۲۴/۲/۱۹۹۸)