څومره ښکلی دی اوچت مقام دشعر
ما لیدلې ده سپوږمۍ په بام دشعر
څومره پورته چې سپوږمۍ ځي شعر هم ځي
ګیره شوې ده سپوږمۍ په دام دشعر
هره کرښه کې یې سیند دمعني پروت دی
هسې تګ کړي سمندر ارام دشعر
په جمله جمله یې زړه د شاعر درد کړي
چې یې څکلې وينې سرې په جام دشعر
ځوروي مې ځنې خلک کوتاه بینه
چې ناقص ګڼي جمله کلام دشعر
مسلم آباد- پیښور (۱۱/۱۱/۱۳۷۷)