ناڅاپه په مخ راغله خورې زلفې عنبري
د خیاله را روانه لکه زرکه د دري
سپوږمۍ یې د مخ پټه وه په وریځو کې د زلفو
دا هسکه نرۍ غاړه سپینې لیچي مرمري
ویشتل یې کړل په زړونو بې پروا غوندې مغروره
کنجک وروځي لیندې وي کږباڼه یې خنجري
مسکا یې په سرو شونډو کې د ورایه مسیدله
دغاشو یې برېښنا وه لکه ستوري مشتري
دسترګو په کاسو کې یې دوه سترګې لا بل شی وې
خوشحاله تورې سترګې لکه سترګې د وري
د مخ په اننګو کې یې مڼې دسمرقند وې
دزنې سر یې ناک وه یا وه ګوړه شکري
ښایست نهورته نه کتل کیده په رډو سترګو
نرۍ شونډې نازکې لکه ګل د عنطري
قفقاز د غرو هوسۍ وه پورته پورته غورزیدله
تر څو چې ښکاریدله تریدله اوتري
په ځیر شوم زه (هاشم) ورته د نازه په نخرو تله
ادا یې هر قدم کې ګل اندامه شاه پري
باکو- آزربایجان (۲۰/۴/۱۹۹۴)