ته خو راتـــــه ګلې! په کــاواکه نظـــر وګــــــوره
بيا مــــــې په ليــــــمو کــــې د ګلونو اثر وګوره
وګرځه د خپل ښايسـت له پاک حرم نه وګرځـه
وژنې خو مې هســې هم، يو نوی سنګر وګـوره
زړه مې لکه ستـــا اميل دانه، دانه راپرېــــــوته
اوس په کې د خپلې ښکلا پاتې خــبر وګـــوره
خوب وینم چې مړ يې او سلګۍ وهم راويښه شم
لوند په خپلو اوښـکو مې په غـاړه ګوهر وګوره
لږه دې د خپلې بې رخـۍ له بامه کـــوزه شه
لږ خو د خپل زړه په اينـه کې شـــــرر وګوره