غزل

2020-09-21

بس دی چې ستــرګو کې اوبه درپسې وګرځوم
داســـې نو مه کوه چې زړه درپســـــې وګرځوم

ته چې مخ کومې خوا ته واړوي رڼــــــــــا وکړي
زه نو هم هغــې خوا لېمه درپســــــې وګرځوم

د ګــېډۍ زلفو بار دې درون دی نازولې نـــجلۍ
خوښه دې نه ده چې دا زه درپســـــې وګرځوم

ډېره موده وشوه چې نه ښکارې او نه دې وینم
چېرته په شونډو کې خواږه درپســـې وګرځوم

شرره یــــــاره ته به یې کــه ته به نه یې یـــــاره
که زه لــــــشې لــــــشې باڼــــه درپسې وګرځوم