ستا زړګی لکه دګل غوند ې تنکی د ی
سنګروال خو بيا ملنګ غوند ې سړی دی
دومره نا زبه مې په وسه پوره نه وي
زړه بېوا که دی او ما ت غوند ې کود ی دی
دخزان اود توپا ن مينځ کې را شين د ی
ته به وا يې د غريب سړي زړګی د ی
چې کوم غږد محبت را با ندې وشي
معجزه شي ،وا يم نه چې پسرلی د ی
دترخوخبروخيا ل ته د ې لږ پا م و ي
د شا عرزړه خو پېروي نه نری د ی
ستا غوسه لکه په بڼ چې خزا ن را شي
لږ ا حتيا ط کوه د ا زړه مې سپېلنی دی
د ا غما زخوما پخوا وه پېژند لی
په څلورمذ هبه ګورې لېونی د ی
چې ګلاب ګلاب لېمه په ا وښکووينځي
مړا وی ګل شي په لاس نه را ځي پردی دی
وچکا لي نه دې خد اې سا تي سنګرواله
د جا نا ن خا طرله مخې ګلا لی د ی
2/10/1397
لندن