تا ونه وېل چې د د وه ورځوجا نا ن يم
له هغه وخته تر ا وسه سرګر دا ن يم
وچکا لېيو ته مې لپې د وعا وکړې
پسرلی را با ندې را نغی خزا ن يم
ستا غرمو ته مې غرمې کړې په ځا ن تېرې
ا وس را ځه را پسې زه در نه روا ن يم
ا نتظا رمې له لسګونوکا لو وا وښت
وطن جوړنشو هېرشوی له خپل ځا ن يم
نا وکۍ غربه ولاړوي زه به نه يم
څوک پوه نه شول چې زه غل که قهرمان يم
چې په کا ڼوبا ند ې لګم بېچا ره يم
زه د رود د غا ړې کوريمه چې ورا ن يم
ستا د ا نه د انه پيکي ته مې سلا م دی
څورا ځې ز ه به وهلی لوې توپا ن يم
آ ګلاب ګلاب ځوا ني مې سنګروا له
اوس چې ګورې د غريب سړي ګرېوا ن يم