2020-09-21
پسرلی ؤ تازګي وه غوړیــــــدلـــــــي ؤ ګلـــــــونـــــه
دګلانو موج کې پټ وو دوطـــــن غـــــــرونــه رغونه
صحرا ډکه وه له ګلو هر طـــــرف تـــــه لا لــــــه زارؤ
ټول وطن ګل وګلزار ؤ هره خــــوا وه ګلشنــــــونـــــه
لمر لانه وه راختلی شین سحــــــر تـــــــازه هــــــوا وه
جونې سیل ته وې وتلې په اوربل ایښي ګلــــــونـــــه
دبهار په ننداره وم نه غمـــــــونه نــــــه ســــــودا وه
په آزاده هوا باندې تازه کیږي مــــــړاوي زړونـــــــــه
دهیچا په قید کې نه وم څومره ښه ښکلې صحراوه
په خپل سر هر طرف تلمه نه وه حکـــم نــه امــــــرونه
بیخودۍ کې تلمه تلمه نــا خبـــــره لاړم بـــــاغ تــــــــه
ښه ګلزار ښایسته ګلشن ؤ خو هرلور ته دیوالونــه
نظر بند ؤ مخه بنده لــــرې لــــــرې کتــــــل نــــــه ؤ
فراخي دزړونو نه وې چې ایثار شـــي نظـــــرونــــه
دبیدیا خلق په باغ کې خوشحالي نه شي موندلی
خوښوي دصحرا خلق داوچتو غـــــرو ســـــرونـــــه
یو زه نه وم غوټۍ هم وه په هغه ځای کې دلګــــیره
بلبلان وو که طو طیان وو کول ټولو فریــــــادونـــه
چې ناڅاپه له صحرا نه دبهار وږمه پیــــدا شـــــوه
ونو بو ټو ورته ټيټ کړه په تعظیم باندې ســرونــه
زړه تنګي له باغه لاړه غوټۍ ټولې په خندا شــوې
دازادو صحبتونه لري څــــه ښـــــه تـــــاثیـــــرونـــــه
چې له باغه وتې نه شي په قفس کې وي که نــه وي
ګلستان ورته زندان دی شته زندان کې هم ګلونـــــه