سمسور

سېلابه ! ته چې تللې خبر کړی به دې وای
ملګری د دې اوږود سفر کړی به دې وای
حافظ به بې له تا نه چاته توی کړي د زړه وينې
ملګرو کې مې نشته دی مثال د ستا د مينې
که بار به وو زما په زړه د غره قدر غمونه
چې ډېر به شول په ما باندې په ژوند کې کړاوونه
چې دربه غلم تاته تا به واخستل لمانه
په ډکه خوله خندا به دې خوشاله کړم بېشانه
وو تود به تل مدام ستا په وجود د شعر بزم
درېدلی څومره کلک وې د پښتو په کړي عزم
اوس واورم د چا شعر چاته ووايم خپل شعر
تم شوی چې له کوم وخته د ستا د حيات مهر
ای وروره ستا د وينو شهادت ته مې سلام دی
دوستۍ کې ستا ريښتيني صداقت ته مې سلام دی
مزار دې راته ندی معلوم ګرانه چاره څه ده
د روح نه دې مدد غواړم راښايه لاره څه ده
سر شوی يم د ژوند په نا هموارو ګړنګونو
ځپلی دومره ډېر يمه د هجر نا تارونو
کړم فکر چې به نن او يا سبا ته ليونی شم
هو څيرې به ګرېوان کړم د مالت به خندنی شم
راځه درنه قربان شم په خېر راشه لېونتوبه
توده به تاسره کړم هم د مينې ګرمه لوبه
غمونه د سېلاب به درته هر يو په حساب کړم
هو جوړ به د سېلاب په غم د شعر بل کتاب کړم
د اشا او خوا چې ګرځي دغه واړه ليوني دي
راغلي دغه ښار ته ببر سري ليوني دي
سېلابه ! کاشکې ډوب وای زه هم ستا مستو څپو کې
ملګری چې وای ستا سره د ژوند وروستو شېبو کې
قسم خورمه د ستا په نازک شعر زه سېلابه
چې ستا د مرګ خبر کړمه په زړه باندې خرابه
حافظ دې چا ته پرېښود چې ته لاړې له جهانه
قسم دی چې بې تا يمه په خپل ژوند ډېر ستومانه

د ښاغلي نصرالله حافظ شعرونه - نور