د امن په زانګو کې به بې غمه زنګیدم، خو بیا هم ویریدم
د ژوند د پریښتو سره به څنګ کې ګرزیدم، خو بیا هم ویریدم
پاچا صاحب قربان ستا د کرم نه شم خو زه ، قتلیږم به ضرور
د دار تختې نه بیرته سلامت راکوزیدم، خو بیا هم ویریدم
ویل به یې چې دې محفل ته هیڅوک نه راځي، خپل جام اوچتوه
نشه ومه خمار ومه تالار کې ګډېدم، خو بیا هم ويرېدم
په شا شا به مې بیا بیا د دوزح په لور کتل،واپس مې نه کړي خدای
حساب کتاب نه پس له پل اصراط نه اغوښتم، خوبیا هم ویرېدم
اتله! زما فکر څومره دنګ وو خو افسوس، چې زه ومه ډیر ټیټ
وزرې مې اغوستې وې اسمان ته الوتم، خو بیا هم ورېدم