چا پسې ورک زما نظر گــــــــــــرځـــــــــي
ښکلي چې گورم په ما سر گـــــــرځـــــــي
غم مې د زړه کلي ته لاره کـــــــــــــــــــــړې
په سپين سترگۍ په کې اکثر گـــــرځي
يارانو ځمه لاس نيوی ترې کـــــــــــــــوم
چيرته د مينې پيغمبر گــــــــــــــــرځــــــي
د مخ رڼا يې دنيا ونــــــــــيــــــــــولــــــــــــه
يو څوک په څير لکه د لمر گـــــــــــرځـي
خدايزده چې زرکې کومې خواته تللي
ورپسې ” باز “ په سم او غــــر گـــــــرځي