2020-09-21
لادي له سترګونه،
ویا له ، ویا له ،
خپګان ورېږي
دښځې ،
ټول برخليک دې سترګو کې دی .
د دنيا هيڅ،
ښځه ازاده، نه ده
خوستا څېره
په زړو پاڼو کې،
رابيه دې خوروه.
ستا کیسه،
ددې کیسې ته ورته،
څومره بې وزلې ښکارې؟
لکه انځور،
د ټولو ښځو غوندې
زه ګنا هکاریم،
ملا مت یم درته ،
ماته مې ځان ،
لکه بلا ښکارېږي
تا ته مې ،
دردورساو ؟
درد دې
پرما ،
خو ستاله سترګو ،
رڼې اوښکې څاڅي !
داښکو پور دې
پرما څومره پا تې؟
پېګا مې ،
ټوله شپه ژړلي درته ،
غو ښتل مې ،
ستا داوښکو،
پورادا کړم.
اوښکومې ،
ما پورې خنداوکړله،
وې یې.
د ښکلو اوښکې،
وینې غواړي
خو زه،
له وینو ځنې کرکه لرم
او هو،
په یاد مې شولو،
نن دې،
کلیزه وه،
نوروزوو کنه.
مادې،
کلیزه نما نځل،
په زړه مې
اوربل کړ،
دشمې پرځای ،
ډېوه مې نه لرله،
بیا مې ،
د خپلواسویلو،
په شمال پوه کړه ګلې،
ډېوه مې مړه کړه،
زړه مې مړ کړ،
زړه مې دود وکاوه،
سګریټ مې ډېر څښول،
بېخي یو اځې ومه،
ان،
تر سهاره مې،
ښه ډیر وژړل،
ما دې،
کلیزه نمانځل
2002 / 3 / 22 دنوي کال ورځ