2020-09-21
دا کابل چې لرغونې لکه ژوند دې
او سینه یې د پخوا رازونو تل دي
کله سوې کله ګل دی
زما مینه زما کابل دی
د (( اوچتې کلا )) لاندې
چا ایرې د پاکې مینې
په خیرنه څاکې پو کړی
ډیر پر یو للې په سرو وینو
د کابل د شملې ول دی
کله سوې کله ګل دی
زما مینه زما کابل دی.
ډیر للو په کې د مینې
خپه شوي دي سینو کې
پر یښته اروا شهیده
لاړه پریوته په زړوکې
چې کوڅه په کوڅه ویردی
کوراکور په کې اوربل دی
زما مینه زما کابل دی
کله سوې کله ګل دی