غزل

2020-09-21

ﻻخو تر اوسه د منصور په  نصيب دار پاتې دی
ﻻس کې تسبې دي اوپه غاړه کې زنارپاتې دی

توبې به مري او ميکده به بس د امن کور وي
چې دتقوا په وينو ﻻمبي ﻻ بهار پاتې دی

په خوله که نه وايمه څيرې ګريوان چغې وهي
چې د جانان او د رقيب تر منځه تار پاتې دی

ما يې بيګاه زلفې له مخه اړولي خدايږو
د حيا نور يې ﻻ تر اوسه په رخسار پاتې دی

ستوري مجنون د پلوشو په ژبه داسې ويل
ښکلی هغه دی چې د مينې پر مدار پاتې دی

يو لمن کاڼي لري اوس هغه جلوې نه لري
هغه د طور غوندې جانان لکه کوهسار پاتې دی

نه مې د سترګو اوښکې پاتې نه ګلونه نيسي
ګرانې نظر مې لکه تش مزی د هار پاتې دی