سمسور

خپلواکه، ټولنیزه او فرهنګی خپرونه

غزل

2020-09-21

څومره ډېر مې خپل جانان راباندې ګران دی
لکه ځان لکه ایمان رابــــــاندې ګــــران دی

لکه خپلــه خـــــــــــوږه ژبــــه راتـــه ګرانه
لکه ګران افغانســتان رابـــاندې ګـــران دی

زه یـــــــــــــو تــږی لاروی یمـــه دمـــینې
درڼـــو اوبــو په شـــــــان راباندې ګران دی

ماشومــتوب دی،هوســـېږم یې ځــــلا ته
لکه ســتوری داسمان رابـاندې ګــران دی

دوی حـیران دي چې په تا ولې مـــین یم
داخو ځکه چې انسان رابــاندې ګــران دی

۲۴ /۴ /۱۳۸۳ څارندوی مېنه، کابل

ښاغلي علم ګل سحر شعرونه - نور

1. ماته ستوري
2. غزل
3. دابو په اينه کې
4. ژمی
5. عادت شوی
6. غزل
7. ټپـیزې
8. د رڼا په لټه
9. د خپلواکي څلي ته
10. دپاريال خوبونه
11. يو غمی د سيند په تل کې
12. دمینې پته
13. قرباني
14. د لمر ژۍ
15. دخندا فصل
16. خو ته مې ونه لیدې
17. د خپلواکي څلي ته
18. غزل
19. غزل
20. یم کمزوری له تا لیرې ځم انسانه
21. مینه نه مري
22. ازادي