ژوند د فلم يو صحنه وه
2020-09-21
زه د دى فلم هلک وم
په زړه باندى ډير کلک وم
او د ګل په شان نازک وم
په همزولو کى ملک وم
قرار مى تخلوص وو
او ميوند زما نامه وه
ژوند د فلم يو صحنه وه
زه د هر چا مسيخا وم
د هر چا درد ته دوا وم
په خندا کى په خندا وم
په ژړا کى په ژړا وم
د ماشوم سره ماشوم وم
د بوډا سره بوډا وم
د هر چا زړه مى ساتلو
خو بيا هم دا زمانه رانه خفه وه
ژوند د فلم يو صحنه وه
شاعرۍ سره مى شوق وو
زندګۍ سره مى شوق وو
د محنت سره مى شوق وو
د خوارۍ سره مى شوق وو
د رحمان سره مى شوق وو
د حمزه سره مى شوق وو
د غنې سره مى شوق وو
په شعرونه کى پرته يۍ فلسفه وه
ژوند د فلم يو صحنه وه
زما ځان ته دونياګۍ وه
زما ځان ته ٶ خيالونه
زما ډير ٶ ارمانونه
که په کار کى که په لار کى وم
خو په ذهن کى هغه وه
ژوند د فلم يو صحنه وه
فلم سر د خندا وي
مينځ کى خيال وي
يو تصوير وي يو کمال وي
څو صحنه وي درده ونکى
څو صحنه وي خندونکى
او اخيره کى ژړا وي
خو جينۍ په کى ښايسته وه
ژوند د فلم يو صحنه وه
اخ چى کله شوم بى وروره
زندګي مى شوه بى شوره
مور مى هم درپسې مړه شوه
ته خبر يۍ کنه وروره
زه اوس ګرځمه بى کوره
په ژوندون کى مو تياره ده
نه رڼا وه نه ډيوه وه
ژوند د فلم يو صحنه وه
هغه ورځ راته ياديږى
هغه شيبه مى نه هيږى
هغه کال هم راته ياد دى
هسپتال هم راته ياد دى
ستا په خوله چى اکسيجن وو
چا ويل چى دا ښه کيږى
چا ويل چى دا جوړيږى
حلک ټول درنه چاپير وو
ډاکټران هم بلها ډير وو
هغه ماشين يو دم زنګ شروع کړو
ستا فشار وو صفر شوى
ستا د زړه خرکت نه وو
ډاکټرانو ويل مړ شو
خدايه ما سومره بى واره چيغى وکړى
ما دا يو چيغه اخيره پورى وکړه
زما خوله باندى نه نه وه
ژوند د فلم يو صحنه وه