غزل

2020-09-21

څه کار پېښ شوی دی رڼا سره د شپې د سړي؟
خدايه! راووتلې سترګې ورپسې د سړي

یوې جینۍ یو مسافر ته فقط دا لیکلي
ماشومان نشته خو خرڅیږي غبارې د سړي

چاودنه شوې وه همدلته خو یو کال یې و شو
او اوس راپرېوتې په ځمکه دواړه ښپې د سړي

څوک یې له یره ټکوی نه شي چې ماتې نه شي
لکه د زړونو دي نازکې دروازې د سړي

څو ورځې کیږي په شرابو باندې هم راغلی
څو ورځي کیږي چې مړه شوې ده بې بې د سړي

لاس په میز اووهي او ګوتې په ډیوې و سوزي
توره تیاره ده ورکې شوې دي چشمې د سړي

زه د منزل په لوري ځمه دا مې ښپې رانیسي
باقره! نه لږي زما سره په دې د سړې