غزل

2020-09-21

په توره شپه ستا د مړوند په تصور اوده شم
په کاڼي سر نه ږدمه کاڼی ږدم په سر اوده شم

زه چې په ماتو پښو سفر کوم منزل ته رسم
زه چې په ماتو شیشو څملمه نو زر اوده شم

خدایه! په خوب کې راپسې وي بلاګانې د شپې
چې د انسان له ویرې زه په مازدیګر اوده شم

بس دومره ستړی او ستومانه زه له کاره راشم
څنګه چې وټکوم زه نو د کور ور اوده شم

پریږده باقره چې د خیال څپې مې یوسي چرته
پریږده چې زه په کناره د سمندر اوده شم