ستا د قامت ستا دښکلا په نیغه لاره روان
روان روان یم له بارخو ستا تر رخساره روان
راځي راځي وخت به راځي بیا به یې وګوري خو
چې میکدی ته دا شیخان به وي بي شماره روان
زما د ښار ښایست یې ولوټه تر خپلې وسي
اوس یې تر شا شل لنکروزره دې بیخاره روان
خلک په ویښه وې روان ځیڼی په خوب کې ګرځي
زه هم جانانه کله کله تر مداره روان
ستا به په یادوي خامخا نوی پیغلوټي وې ته
تابه سابه کړل زه به هم درته باره روان
د چا دسترګو یو انځور به وروستم ودیره
د ورخی شل ځلې به زه وم تر چناره روان