ارزوګانې مــــــــې سلــګۍ ونيسې لار کـــــــي
خپل فرﻫﻧګ سره چي جنګ ووينم ښار کــــــي
ﻫﺮاسمان سره د سپيـــنو تورو خرپ کــــــي
مخکي دروممه دﻫﺮچانــــه پــــه وار کـــــــي
د ضمير جنازه بـــــــــار د کــــــلي ويـــــنـــــــــــم
څه بــه ووايم ددي کاروان سالار کـــي
ﻫيڅ تميز دمرد نامرد به پاته نه شــي
چي قاتل ته مرد خطاب وشي په شمار کـــي
لږ د ميم تورې مي بد ايسي زاﻫــــــــده
د پرون ميخونو لو کړي ګلزار کــــــــي
ﻫﺮ مالياردګلستان پرې اوښکي توې کــړي
د ملالو ژبه سوزې سره انګـار کــــــــــــــــي
د جانان په زړه څلوراندامـــــــه پـــــروت يم
لا ﻣﺣروم يم د پښتو د لوست په کار کي
شاعران يـــــــې د ليکلو عــــاجــــز نـــه دي
د ملی سرود نـــــــغمې پټــــــې دي غــــارکي
تورو شپو مې د ژوندون اسمان برګ کړې
راوريږي تړ مې اوښکي مي پــهﻫارکــــــــــي
خودبه وخت په منصورې ميــنه منــکروي
څو دظــلم رســـۍونـــشلــــوۍ دارکـــــــــــــي
په قرار قراردشـــــونـــــډو ګلاب ســپـــــــــړه
بلبلان به کډې راوړې نو بــــــهــــــــــارکــــي
دودير سوړ اسويلی ورته لوګې کـــــــــــــړې
غرغرې که شې په خونه داغيــــــــار کــــــي