مابه شلولی و ګریوان په ټوله لار راسره
مور به زر کړه برابر ستني ته تار راسره
ما به یې سل ناز ونخري په ځان هم بیا منلي
خیر که ټګي برګي به هم کوله یار راسره
په څو څو واره یې له دې سوړي چیچلی یمه
په څو څو واره بیا یاري کړي ده مار راسره
وایه په څه دې غزل ولیکم نیازبینه یاره
څو غزلتوري مې راوړي دي په شمار راسره
بیګاه مې خوب لیده ودیره یم امیر د کابل
زما قبوله خو که دا اومني ښار راسره